قال الاستاذ:علی بن ابی طالب (علیه السلام) که خود عمود دین است ، نماز را که مصداق دیگری از عمود دین است ، شهود الهی و زیارت معبود می داند . کسی که به زیارت جمیل محض نایل می شود ، هرگز خود را نمی بیند؛ چه رسد به شهود خود. قهراً موجودات دیگر در منظر او در محاقند. چنین عارف شاهدی نه سوداگرانه خدا را می پرستد و نه بردگانه او را عبادت میکند ؛ بلکه آزادانه وی را می پرستد به طوری که نه تنها از هرچه رنگ (تعلق) دارد آزاد است بلکه از هر چه صبغه (تعین) دارد حر است.