اسم اعظم

قال الاستاذ : درباره چگونگی آوردن تخت ملکه سبا از یمن اقوال مختلفی چون «طی الارض، طَفره، تجدد اَمثال و اسم اعظم» گفته شده است؛ اسم اعظم هم لفظ نیست تا کسی با دانستن آن کاری انجام دهد، مفهوم هم نیست تا کسی معنا و مفهوم آن را تصور کند و برنامه‌ای انجام دهد. این چنین نیست که عالم هرج و مرج باشد و با لفظ و مفهوم اداره شود، این عالم با نظم و نظام علّی و معلولی اداره می‌شود و علت باید قوی‌تر از معلول باشد.

 آنچه که ما با آن روبرو هستیم الفاظ است که این الفاظ اسماء المفاهیم است، نه از این الفاظ کاری ساخته است و نه از این مفاهیم، مفاهیم هم اسماء المصادیق است که از این مصادیق هم کاری ساخته نیست، این مصادیق مظهر یک سلسله واقعیات هستند که اینها اسماء الهی هستند. آنچه که در مرحله چهارم است و از آن به «بأسمائِک التی ملأت أرکان کل شیء» تعبیر شده، اسماء صغیر یا عظیم یا اعظم الهی است که با این اسماء الهی کار انجام و زمان و زمین اداره می‌شود.

اسماء الهی مقامات حقیقی و عینی است که انسان مظهر آن می‌شود؛ اهل‌بیت علیهم‌السلام مظهر این اسماء هستند که آن شمس در این آینه می‌تابد؛ اگر اسم شافی در این آینه تابید به برکت او بیمار شفا می‌یابد، اگر اسم رزاق در این آینه تابید به برکت او خلایق روزی می‌خورند. البته این مطالب با درس و بحث حل نمی‌شود، مربوط به بخش عملی است و به قداست روح وابسته است، با علوم قریبه و علوم غریبه حل نمی‌شود، بلکه به بخش انگیزه و اراده مربوط است. وقتی با درس و بحث حل نمی شود، تو چه می‌دانی که چیست و من چه می‌دانم که چیست، «ذلک فضل الله یؤتیه من یشاء».