خداوند به حضرت آدم(ع) فرمود: حق اختصاصی من توحید است که باید موحدانه به سَر بَری و بدانی کل عالم را خدا آفرید و خدا تدبیر میکند و کارها دست اوست و به دیگری مربوط نیست، این نخستین حقیقتی بود که ذات اقدس اله به آدم(ع) آموخت ؛
دوم اینکه حق مسلم توست که در برابر اعمالات به تو پاداش میدهم و برای هر کار خیری که کردی پاداشی داری منتهی تا کار خیر تو چه باشد ؛
اما آنچه که بین من و تو مشترک است دعا است، تو دعا میکنی و از من چیزی میخواهی و من اجابت میکنم؛
اصل چهارم هم آنچه که بین تو و مردم است یعنی چیزی که برای خود نمیپسندی بر دیگران هم مپسند و آنچه که بر خود میپسندی بر دیگران نیز بپسند.