ضیافة الله ، لقاء الله را به دنبال دارد.

قال الاستاذ:امام سجاد (سلام‌الله‌علیه) ماه مبارک رمضان را عید اولیاء الله مى‌داند. در صحیفه سجّادیه دعایى درباره مقام دعا و وداع ماه مبارک رمضان وجود دارد که در مقدمه این دعا حضرت کلیّات نعمتهاى الهى را مى‌شمارد و اینکه بخششهاى خداى سبحان ابتدایى است، نه از روى استحقاق. بعد از آن مقدمه مى‌فرماید: یکى از بهترین بخششهاى خداوند سبحان، ماه مبارک رمضان و روزه این ماه است(1). شاعر مى‌گوید:
عارفان هر دمى دو عید کنند                               عنکبوتان مگس قدید کنند(2)
کار عنکبوت آن است که بتنَد و با این تارها مگس را صید کرده قدید و قورمه درست کند. او کارش غیر از ذخیره کردن چیز دیگرى نیست؛ اما عارف در هر دم و هر نفس دو عید دارد که سعدى گفت:
هر نفسى که فرو مى‌رود ممدّ حیات است و چون بر مى‌آید مفرّح ذات؛ پس در هر نفسى دو نعمت موجود است و بر هر نعمتى شکرى واجب.
لذا عارف در هر دم دو عید دارد. و بهترین دمى که انسان دارد در ماه مبارک رمضان است که «أنفاسکم فیه تسْبیح» نفس کشیدن در این ماه «سبّوحٌ قُدّوس» گفتن است.
این که در آخر ماه مبارک رمضان عید فطر مى‌گیرند، چون جایزه‌هاى یک ماه را به ما مى‌دهند، که در حقیقت محصول ماه مبارک رمضان است. ضیافة الله، لقاء الله را به دنبال دارد. پس عظمت از آنِ ماه شوال نیست؛ بلکه عظمت از آنِ ماه مبارک رمضان است که نتیجه یک ماهه را در روز عید مى‌دهند.
روز عید است و من مانده در این تدبیرم                       که دهم حاصل سى‌روزه و ساغر گیرم
1. صحیفه سجادیّه، دعاى 45.
2. دیوان سنایى غزنوى. («قدید» گوشت مانده و خشک را گویند).    

وداع با ماه مبارک رمضان

قال الاستاذ:

وداع براى کسی است، که با ماه مبارک رمضان مأنوس بوده و این ماهْ دوست او باشد وگرنه آن کس که با این ماه نبوده، وداعی ندارد. انسان از دوستش و یا کسی که مدّتی با او مأنوس بوده خداحافظی می‌کند. کسی که اصلا ً نمی داند چه وقت ماه مبارک رمضان آمد و چه وقت سپری شد، چرا آمد و چرا سپری شد وداعی ندارد.
امام سجاد (سلام‌الله‌علیه) آخر ماه مبارک رمضان که مى‌شد، با سوز و گداز این دعا را مى‌خواند و مى‌فرمود: ماه رمضان در بین ما اقامت داشت و جاى حمد و ثنا بود؛ زیرا به همراه خود رحمت آورد. و رفیق بسیار خوبى براى ما بود. ما در صحبت و همراهى با او به فضایل و نعمتهایى رسیدیم. دوستى بود که به همراهش رحمت و مغفرت و برکت آورد.
رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) نیز در خطبه شعبانیّه فرمود: «قد أقبل إلیکم شهر الله بالبرکة والرحمة والمغفرة»، یعنى این ماه، برکت و رحمت و مغفرت مى‌آورد، کسى که رفیق این ماه بوده و باشد، برکت و رحمت و مغفرت این ماه را هم دریافت مى‌کند. 

ارزش فراگیری علم در شبهای قدر

قال الاستاذ:در شبهاى قدر چیزى بهتر از فراگیرى علوم الهى، گفتن و شنیدن معارف دین نیست. تشکیل یا شرکت در برنامه‌هایى مانند جلسه تفسیر یا حدیث یا احکام، که خود سعادت و توفیقى است؛ و اگر چنین برنامه‌اى نداشت، امر به معروف و نهى از منکر داشته باشد و اگر نتوانست لااقل ذکر بگوید.
یکى از بهترین و مهمترین کتابهاى فقه امامیه، کتاب «جواهر» است که مؤلف بزرگوارش در طى سى سال آن را نوشت. در پایان این کتاب مرقوم فرموده که خداى متعال چنین مقرر کرد تا امشب که شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان است، این کتاب به پایان برسد.
شب بیست و سوم که از تمام شبهاى ماه مبارک رمضان و از شب بیست و یکم و نوزدهم نیز أفضل است، این فقیه نامور مشغول نوشتن کتاب فقه بوده است.
چیزى بالاتر از عالِم شدن و آگاه شدن نیست. علم است که زمینه‌اى براى رسیدن انسان به «عقل» مى‌شود؛ انسان عاقل آسوده است و هرگز در عذاب نخواهد بود.         

پیام به مناسبت روز قدس 1390

قال الاستاذ:

آیا قضای نماز های پدر که غیر عمدی فوت شده ، واجب است؟

قال الاستاذ:

آیا قضای نماز های پدر که غیر عمدی فوت شده ، واجب است؟

پاسخ:

نماز هایی که بدون تمرد و طغیان وعناد ترک شده یا بر اثر سهل انگاری ویاد نگرفتن احکام ، به طور فاسد خوانده شده ، همه آنها قضا دارد.

(یعنی آنهایی که با تمرد وسر پیچی نماز نخوانده اند  و اکنون  مرحوم شده اند  چیزی بر عهده پسر بزرگشان  نیست. )

روز تعطیل

قال الاستاذ:هرروز ، روز تحصیل است وما اصلاً در اسلام روز تعطیل نداریم. طبق بیان نورانی امیرالمومنین علی (علیه السلام) که فرمود: روزی که من در آن روز ، مطلب علمی نفهمم برای من مبارک نیست. {لا بورک لی فی یوم لم ازدت فیه من العلم شیئا} و ما بالاخره شیعه اینچنین امامی هستیم.                                          

« لیلة‌ القبر » و « لیلة‌ القدر » نشانه درک شب قدر

قال الاستاذ:

از خدا بخواهیم که آن توفیق را، آن معرفت را، آن محبت را به ما عطا کند که ما هم لیله قدر بشویم. آنها که لیله قدر شدند، اسوه مایند. اگر درباره فاطمه زهرا (س) آمده است که او لیله قدر است، این سخن از سنخ تمثیل است و نه تعیین. یعنی 14 انسان کامل هر کدام لیله قدرند. و اگر آنها لیله قدرند، شاگردان آنها می‌توانند در حوزه ایمانی خود لیله قدر بشوند. همه بزرگان به ما گفتند: اگر از لیلة‌ القبر به درآمدی، لیلة‌ القدر می‌شوی! اینکه در درونش گورستان فتنه هاست، گورستان غیبت هاست، گورستان آمال و آرزوهاست، شکمش هم گورستان حرام هاست؛ این «لیلة‌ القبر» است، نه لیلة‌ القدر.!

اگر از لیلة‌ القبر به درآمد، «لیلة‌ القدر» می‌شود؛ آنگاه {خیر من الف شهر} می‌شود، یک نفر بیش از هزار نفر می‌شود، آنگاه {کم من فئه قلیله غلبت فئه کثیره باذن الله}خواهد شد. یک شب اگر بر هزار ماه فضیلت دارد، یک انسان هم بر هزار گروه فضیلت دارد.

(قدر) هم به معنای شرف و فضیلت است و هم به معنای تدبیر امور. شرف و فضیلت در این است که فرشتگان، مرتب به صائمین و صائمات سلام عرض می‌کنند از اول شب تا مطلع الفجر ملائکه می‌آیند، سلام می‌کنند. این سلام ملائکه را اگر کسی بشنود، معلوم می‌شود لیله قدر را درک کرده است.

این سلام کردن تنها مخصوص وجود مبارک ولی عصر نیست. آنچه مخصوص آن حضرت است، آن است که حقائق و مقدرات را به حضور آن حضرت تقدیم می‌کنند. اما فرشتگانی که نازل می‌شوند، به هر مؤمن روزه دار سلام می‌کنند. اگر سلام می‌کنند، برای آن است که یا سلام خدا را می‌رسانند، یا سلام ملائکه حامل عرش را می‌رسانند، یا سلام خود را ابلاغ می‌کنند. در سوره مبارکه احزاب فرمود: (هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمات الی ) خدای سبحان همانطوری که نسبت به رسولش تصلیه و سلام دارد، نسبت به مؤمنین و مؤمنات هم تسلیم دارد. فرمود: هو الذی یصلی علیکم و ملائکته. خدا بر شما صلوات می‌فرستد، ملائکه خدا هم بر شما صلوات می‌فرستند تا شما را از ظلمت به درآورند و نورانی کنند.

پس چه کمالی برتر از آن است که انسان خود را به جایی برساند که خدا به او سلام بفرستد، ملائکه خدا به او سلام بفرستد! شب قدر به ما این قدر و شرف را خواهد داد که مخاطبان سلام و صلوات خدا و حمله عرش و خدا و ملائکه الهی باشیم؛ تا کدام مرتبه، نصیب مخاطب بشود، چه سلامی، او را دریافت بکند ! .......

مطالعه یک ساعته ونتیجه آن

قال الاستاذ:

بسیاری از علوم از درون می‌جوشد ، اگر خدای سبحان فرمود: "مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا" این تنها مربوط به ثواب در قیامت نیست هر کس هر قدمی را در راه خدا بردارد خدا ده برابر پاداش می‌دهد، اگر کسی در حوزه یا دانشگاه برای رضای خدا یک ساعت محقّقانه زحمت کشید ، نتیجه ده ساعته را می‌برد. این وعده الهی است .