این غزل توسط یکی از شاگردان و ارادتمندان آیت اله جوادی آملی سروده شده است و به مناسبت روز معلم قرائت شد .
یا رب این دُرّ گرانمایه ز دریای کجاست****** کز فروغ صدفش محفل ما غرق ضیاست
گوئیا خضر دگر آمده از مجمع بحر****** یا که این بحر علوم است که چون صد دریاست
سینه اش محفظه ای از حکم قرآن است ****** یا تجلی گه نور ازلی در سیناست
هر سخن کز لب دردانه بریزد هر دم****** چون چراغیست که روشن گر ویرانه ماست
چون سخن گوید از اسرار نهان خانه عشق******چون حکیمی است شفا بخش دل پر غوغاست
چون سلیمان زمان نامه به باچف بنوشت ****** قاصد نامه برش ساقی پیمانه ماست
گر نباشد نفس روح فزایش در بین ****** آن زمانیست که هنگامه ویرانی ماست