الآن تقریباً بیش از دو میلیارد و نیم بشر گرفتار این است که خدا ندارد! این کشور پهناور کمونیستی چین این طور است، بخشی از ژاپن این طور است آن اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی این طور است. تقریباً معادل موحّدان عالم کسانی هستند که میگویند خدایی در عالم نیست و رسالت مهم حوزههای علمی نشر این فضیلت است که خدا هست، بشر را خدا دارد اداره میکند. آن روز حرف تازهای بود؛ اما الآن دیگر حرفهای رسمی است، برای اینکه به مراتب بیش از ما مسلمانها عدهای هستند که میگویند خدایی نیست؛
البته موحّدان عالم مثل مسیحیها، کلیمیها که ضمیمه ما بشوند. آنهایی هم که مبدئی قائل هستند در اثر اینکه ما نتوانستیم علوم عقلی را در حوزهها نشر بدهیم و ثابت کنیم خدایی هست و قیامتی هست و وحیای هست با برهان و به زبان روز ثابت بکنیم،
الیوم در کشوری که میلیاردی است مثل هند، هم موشپرستی رواج دارد هم گوسالهپرستی رواج دارد به هر حال این بشر به چیزی بَند هستند، اینها در اثر اینکه علوم عقلی در حوزهها نیست. بیش از ما مسلمانها کشورهای فراوانی هستند که میگویند ـ معاذالله ـ خدایی نیست، قیامتی نیست، وحیای نیست، رسالتی نیست، نبوتی نیست، هیچ نیست. الآن هم عصر علم است، بیش از آن مقداری که در کوچه پسکوچههای ما دوچرخه و موتور هست بالای سر ما ماهواره است، اگر الآن عصر علمی نیست پس چه وقت عصر علم است. الآن یعنی الآن، الیوم یعنی الیوم! الیوم دارند یک عده موش میپرستند یک عده گوساله، الیوم میلیاردها مردم میگویند خدایی نیست و حوزهها هم خواباند. رسالت اصلی حوزهها همان اصول دین است و در کنارش فروع دین است البته. اصول دین است و نشر معارف الهی است و برهان اقامه کردن و زبان دیگران را فهمیدن و به زبان دیگران پاسخ دادن است.
بخشی از سخنان حضرت استاد در درس خارج تفسیر سوره طور (1395/12/01)