انسان وحیوان

قال الاستاذ:

سر اینکه خدای سبحان درباره  برخی انسانها می فرماید :همانند چهار پایان، بلکه از آنها نیز پست تر اند:  (اولئک کالانعام بل هم اضل) این است که حیوانات نیز مرتبه ضعیف شکر را دارند ولی چون از عقل بهره ای ندارند به کمال حمد معقول نمیرسند ؛ اما انسان با داشتن کمال عقلی ، اگر عقل خود را در خدمت شهوت وغضب درآورد ، از حیوان نیز پستر خواهد بود.  حیوان تنها در محدوده  شعور حیوانی ، در پی ارضای شهوت وغضب است؛ اما انسان عقل واندیشه را نیز در خدمت شهوت وغضب به کارمی گیرد وبا داشتن چراغ بیراهه میرورد.  چنین عقلی در اسارت هوسهاست:
(قال علی علیه السلام :کم من عقل اسیر تحت هوی امیر. نهج البلاغه حکمت211 )