دست خود را ببوسیم

قال الاستاذ:

گاهی انسان ، دست انبیاء واولیاء وگاهی دست خودش را می بوسد؛ انسان وقتی صدقه ای می دهد وکمکی به نیازمند می کند، شایسته است دست خود را ببوسد ؛ زیرا دست او به دست خدایی که دست ندارد رسیده است. کار پسندیده ای نیست که ما خم شویم ودست این یا آن را ببوسیم ، اما خیلی پسندیده است که در پیشگاه خدا خضوع وراز ونیاز کنیم ، اشک بریزیم، دست نیایش به سوی او دراز کنیم و آنگاه دست خود را ببوسیم . ما جلد ، اوراق وآیات قران را می بوسیم. اگر پوست یا کاغذ بر اثر ارتباط با کلمات وآیات لفظی قرآن، این گونه متبرک می شود ، چرا جان ما به معنای قرآن انس نگیرد تا متبرک شود؟آنگاه انسانی که می تواند به این کرامت واوج برسد ، چرا خود را به آن حضیض{گناه} بکشاند ودر پندار زندگی کند؟