خدای سبحان هر چه را خود اراده کند، بی تردید حکم می کند:( ان الله یحکم ما یرید) شاید پرسیده شود اگر چنین است دعا چه نقشی در نظام هستی دارد. پاسخ این سوال با توجه به چند نکته روشن می شود:
یکم : شکی نیست که دعا، نماز، روزه، زیارت، توسل ومانند آن ، وسیله اند وما نیز مامور به استعانت از وسیله هستیم:{ (یا ایها الذین آمنوا اتقو الله وابتغوا الیه الوسیله)مائده 35 ؛(واستعینوا بالصبر والصلوه)بقره45}، بنابراین، دعا از وسائل مورد اراده پروردگار واز اموری است که به حکم خداوند سامان میپذیرد.
دوم: خدای حکیم بر اساس حکمت ومصلحت نظام هستی ، جهان را اداره ودر خواست ها را اجابت می کند.
سوم: دعا به معنای به هم ریختن نظام آفرینش نیست ، بلکه مساعد با شرایط واصول کلی است .
چهارم: یکی از اصول کلی دعا ، هماهنگی آن با حکمت ومصلحت الهی است.
پنجم: گریه، انابه یا هر وسیله دیگر ،حکمت الهی را دگرگون نمی کند: یا من لا تبدل حکمته الوسائل(صحیفه سجادیه دعای 13).
بنابراین اگر درخواست وانابه با اصول کلی نظام هماهنگ نباشد- مثلا برای قطع رحم یا تقاضایی حرام انجام گیرد- برآورده نمی شود.