وداع با ماه مبارک رمضان

قال الاستاذ:

وداع براى کسی است، که با ماه مبارک رمضان مأنوس بوده و این ماهْ دوست او باشد وگرنه آن کس که با این ماه نبوده، وداعی ندارد. انسان از دوستش و یا کسی که مدّتی با او مأنوس بوده خداحافظی می‌کند. کسی که اصلا ً نمی داند چه وقت ماه مبارک رمضان آمد و چه وقت سپری شد، چرا آمد و چرا سپری شد وداعی ندارد.
امام سجاد (سلام‌الله‌علیه) آخر ماه مبارک رمضان که مى‌شد، با سوز و گداز این دعا را مى‌خواند و مى‌فرمود: ماه رمضان در بین ما اقامت داشت و جاى حمد و ثنا بود؛ زیرا به همراه خود رحمت آورد. و رفیق بسیار خوبى براى ما بود. ما در صحبت و همراهى با او به فضایل و نعمتهایى رسیدیم. دوستى بود که به همراهش رحمت و مغفرت و برکت آورد.
رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) نیز در خطبه شعبانیّه فرمود: «قد أقبل إلیکم شهر الله بالبرکة والرحمة والمغفرة»، یعنى این ماه، برکت و رحمت و مغفرت مى‌آورد، کسى که رفیق این ماه بوده و باشد، برکت و رحمت و مغفرت این ماه را هم دریافت مى‌کند.