ضیافة الله ، لقاء الله را به دنبال دارد.

قال الاستاذ:امام سجاد (سلام‌الله‌علیه) ماه مبارک رمضان را عید اولیاء الله مى‌داند. در صحیفه سجّادیه دعایى درباره مقام دعا و وداع ماه مبارک رمضان وجود دارد که در مقدمه این دعا حضرت کلیّات نعمتهاى الهى را مى‌شمارد و اینکه بخششهاى خداى سبحان ابتدایى است، نه از روى استحقاق. بعد از آن مقدمه مى‌فرماید: یکى از بهترین بخششهاى خداوند سبحان، ماه مبارک رمضان و روزه این ماه است(1). شاعر مى‌گوید:
عارفان هر دمى دو عید کنند                               عنکبوتان مگس قدید کنند(2)
کار عنکبوت آن است که بتنَد و با این تارها مگس را صید کرده قدید و قورمه درست کند. او کارش غیر از ذخیره کردن چیز دیگرى نیست؛ اما عارف در هر دم و هر نفس دو عید دارد که سعدى گفت:
هر نفسى که فرو مى‌رود ممدّ حیات است و چون بر مى‌آید مفرّح ذات؛ پس در هر نفسى دو نعمت موجود است و بر هر نعمتى شکرى واجب.
لذا عارف در هر دم دو عید دارد. و بهترین دمى که انسان دارد در ماه مبارک رمضان است که «أنفاسکم فیه تسْبیح» نفس کشیدن در این ماه «سبّوحٌ قُدّوس» گفتن است.
این که در آخر ماه مبارک رمضان عید فطر مى‌گیرند، چون جایزه‌هاى یک ماه را به ما مى‌دهند، که در حقیقت محصول ماه مبارک رمضان است. ضیافة الله، لقاء الله را به دنبال دارد. پس عظمت از آنِ ماه شوال نیست؛ بلکه عظمت از آنِ ماه مبارک رمضان است که نتیجه یک ماهه را در روز عید مى‌دهند.
روز عید است و من مانده در این تدبیرم                       که دهم حاصل سى‌روزه و ساغر گیرم
1. صحیفه سجادیّه، دعاى 45.
2. دیوان سنایى غزنوى. («قدید» گوشت مانده و خشک را گویند).