اگر
کسى معیار فضیلت را در مسائل مالى و پست و مقام خلاصه کند باید در اصل
تفکر و ارزیابى خود تجدید نظر کند. آن نظامى که مسائل را از محور طبیعت و
ماده می نگردکسى را که داراى میز بزرگتر، سمت برتر و حقوق و مزایاى بیشترى
است افضل می داند، اما اسلام به این گونه امور بهایى نمیدهد و میگوید:
عظمت انسان به جان آدم است و چیزى که جداى از جان آدم است فقط ابزار
اجرایى است. بنابراین اگر کسى فقط از مزایاى خارج از جان برخوردار باشد،
جان او متکامل نشده است و چیزى که مایه کمال جان است باید مزایاى روحى
باشد که غذاى روح است و غذاى روح را معارف و علوم و اخلاق و مزایاى فاضله
تشکیل می دهد و در این جهت بین زن و مرد امتیازى نیست، آنچه مورد تفاوت
است، مایه امتیاز نیست و آنجا که مایه امتیاز است، باعث تفاوت نیست.