بوسه بردست خود

قال الاستاذ:

....... وجود مبارک امام سجاد برنامه رسمی خود قرار داد هر وقت سائلی می‌آمد چیزی از وجود مبارک امام سجاد می‌خواست حضرت می‌فرمود: «مرحباً بِمَن یَحمل زادی الی الآخرة» من که مسافرم می‌خواهم توشه ببرم برای آنجا از شما متشکرم که توشه مرا دارید می‌برید آنجا من از شما تقدیر می‌کنم, تشکر می‌کنم که بار مرا دارید می‌برید آنجا, زاد و توشه مرا می‌برید آنجا «مرحباً بِمَن یَحمل زادی الی الآخرة» این جمله‌ها را می‌گفت و کمک می‌کرد و بعد دستش را می‌بوسید.
 این دستش را می‌بوسید برای آن است که خب همه ما این قرآن را می‌خوانیم اما این طور درک, این طور ادراک, این طور حضور قرآنی برای خواص است چرا دستش را می‌بوسید؟ چرا دست خودش را می‌بوسید و می‌بوئید؟ به حضرت عرض کردند آخر خب شما پول را دادید صدقه را دادید به فقیر خب چرا دستتان را می‌بوئید؟ بو می‌کرد و می‌بوسید, فرمود مگر نه اینکه خدا در قرآن فرمود: ﴿یَقْبَلُ التَّوبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَأْخُذُ الْصَّدَقَاتِ﴾ خدا توبه را قبول می‌کند صدقه را می‌گیرد اخذ یعنی گرفتن, دستِ بی‌دستی خدا در اینجا هست او می‌گیرد منتها ما نمی‌بینیم این فعل خداست که خارج از ذات اقدس الهی است و امر امکانی است فرمود: ﴿یَأْخُذُ الْصَّدَقَاتِ﴾ چون او گرفته پس بنابراین دستِ من به دستِ بی‌دستی خدا رسید آن وقت دستش را بو می‌کرد و می‌بوسید و گاهی به صورت می‌مالید و در اجابت دعا و اینها, خب این همین آیه است همه هم می‌خوانیم این را, معنا هم می‌کنیم اما آن برداشتهای لطیف فرق می‌کند.