میتی که عربی میفهمد!

قال الاستاذ: 

در بیانات نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) در نهج البلاغه هست که فرمود وجود مبارک داوود (سلام الله علیه) «قاریء أهل الجنّة.» آن ها مجلسی و محفلی دارند و افتتاحیه ای دارند؛ قرائت قرآن در آن جا مطرح است. همۀ هم عربی حرف می زنند.

در بهشت هیچ کس به غیرعربی سخن نمی گوید؛ زیرا در بهشت، قرآن حاکم است. حکومت قرآن هم به حکومت علی حکیم وابسته است هم به حکومت عربی مبین. این که در آغاز سورۀ مبارک زخرف فرمود: «إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآناً عَرَبِیاً لَعَلَّکمْ تَعْقِلُونَ ٭ وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکتَابِ لَدَینَا لَعَلِی حَکیمٌ»؛ یعنی یک طرف قرآن، علی حکیم است که دست خدا است؛ یک طرف آن عربی مبین است که دست شما است. این حبل آویخته را خدا آویخت تا ما از عربی مبین به علی حکیم برسیم. در بهشت، قرآن حکومت می کند؛ یعنی علی حکیم حکومت می کند و هیچ کس نیست که در بهشت باشد و به غیرعربی سخن بگوید. چه این که هیچ کسی مسلمان نمی میرد مگر این که کاملاً عربی می فهمد. شما این تلقین میت را در نظر بگیرید؛ این عمل که چیز لغوی نیست. تلقین میت برای عبرت دیگران نیست. عبرت دیگران یکی از آثار و برکات تلقین میت است.

از این رو چه کسی کنار میت باشد چه نباشد، مستحب است انسان تلقین کند اما نه با عِبری و سریانی و فارسی، بلکه با عربی. او اگر مسلمان بمیرد، عربی را کاملاً می فهمد. اگر ـ معاذ الله ـ با اسلام نمرد، فارسی هم بگویید نمی فهمد؛ به زبان خودش هم حرف بزنید نمی فهمد. انسانی که مسلمان می میرد بعد از جریان مرگ تمام احکامش برابر حکومت قرآن کریم است.

عربی خوب حرف می زند ولو این که در زمان حیاتش اصلاً نمی توانست قرآن بخواند؛ اما چون به قرآن معتقد بود و چون به قرآن عمل کرد، قرآن در همۀ هویت او سریان دارد، به خوبی عربی حرف می زند و به خوبی عربی می فهمد. لسان اهل جنّت هم عربی مبین است و وجود مبارک داوود (سلام الله علیه) هم خوانندۀ بهشتیان است. او قرآن می خواند آن طوری که در نهج البلاغه آمده است. وجود مبارک حضرت امیر از داوود (سلام الله علیهما) تعبیر کرده است که او خطیب و قاری اهل جنّت است. قرآن را می دهند او بخواند. هم اکنون هم دارد می خواند. اگر کسی به مراحل برتر تزکیه راه یافت، هم اکنون آن صدای ملکوتی را می شنود که ان شاء الله امیدواریم همۀ شما و عموم علاقه مندان قرآن و عترت به این مقام بار یابید و ما هم محروم نباشیم.