قال الاستاذ: اگر کسی
کار خیری کرد و این کار را نگه داشت و نگذاشت آسیب ببیند مهم است؛ ممکن است
کسی باغبان خوبی باشد و گل زیبایی پرورش دهد اما اگر مرتب به آن گل دست
بزند پلاسیده می شود، در روایات داریم اگر کار خوبی برای رضای خدا انجام
داده، هر بار که این کار را برای دیگران تعریف کند، مثل این است که یکبار
به این برگ گل دست بزند که کم کم پژمرده می شود، اما اگر دیگران بگویند
معطرتر میشود.
اصلا برگ گل برای این است که به آن دست نزنند، اگر
گفتند «در کار گلاب و گل حکم ازلی این شد آن شاهد بازاری این پرده نشین
باشد»، مربوط به دختر و پسر است، پسر مثل گلاب است که اگر در جامعه مطرح
باشد خود را حفظ میکند اما همین قطرات گلاب که در برگ گل هست یعنی دختر،
باید در حجاب باشد، اگر دست بهآن بخورد پلاسیده می شود، یعنی مرد
میتواند بازاری باشد ولی زن باید در پرده باشد و برداشتن این پرده حجاب
موجب پلاسیدگی او می شود.
کسی که کار خیری را انجام داد و به گونهای بود که در تامّه موت، برزخ و قبر و قیامت از بین نرفت، کارش الهی بوده است چون کار الهی میماند؛ «ما عندکم ینفد و ما عندالله باق» و چنین کسی از فزع روز قیامت که در سوره انبیا از آن تعبیر به فزع اکبر شده است در امان میماند.