فرار از قضای الهی محال است

قال الاستاذ: این بیان نورانی حضرت امیر سلام الله علیه به ما می فهماند که فرار از قضای الهی محال است،‌ فرمود واعلموا عباد الله ان جوارحکم جنوده و خلواتکم عیونه، اعضا و جوارح شما سربازان الهی هستند، اگر تمام اعضا و جوارح ما سرباز خدای سبحان است، با سرباز که نمی توانیم فرار بکنیم، گاهی خدا با همین سربازها ما را می گیرد، انسان گاهی حرفی می زند یا جایی را امضا می کند که مسلوب الحیثیه می شود، اگر خدا بخواهد کسی را بگیرد با دست و زبان و پای او می گیرد و از جای دیگر لشگر کشی نمی کند مثلا جایی که نباید برود می رود، حرفی که نباید بزند می زند، چیزی را که نباید ببیند می بیند.

  از کجا بفهمیم مشکلات پیش آمده کیفر اعمال ما یا آزمون الهی است؟

این شریعت حلال و حرام را مشخص کرده است «الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ»، ذات اقدس اله در درون ما دستگاه قضایی خوبی قرار داده است به نام وجدان و نفس لوامه، شدنی نیست که کسی بخواهد خودش را فریب بدهد ولو این که چندین عذر بتراشد و دیگران را قانع کند ـ « ة» در «بصیرة» تأنیث نیست بلکه برای مبالغه است مثل علامه ـ هرکسی می داند بد کرده است یا نه، ‌در شریعت که مشخص است اگر اهل شریعت هم نبود در بسیاری از مسائل،‌ عقل فجور و تقوا را در اثر الهام الهی می فهمد و بد و خوب را تشخیص می دهد لذا اگر خلاف کرد می فهمد که کیفر است و الا آزمون الهی است.