گناهش بر عهده من؟!

قال الاستاذ: «وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِیلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطَایَاکُمْ وَمَا هُم بِحَامِلِینَ مِنْ خَطَایَاهُم مِّن شَیْءٍ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ» این حرف در عوام هم هست که می گویند این کار را بکن اگر گناهی بود پای من! مشرکین می گفتند راه ما را بروید و ما هم گناه شما را به عهده می گیریم که این ممکن است برای عوام خطرناک باشد، خداوند می فرماید هرگز خطای کسی را به عهده دیگری نمی نویسند، هیچ کس نمی تواند اشتباهات علمی و خطیئه های عملی دیگری را تحمل کند، هیچ چیزی در عالم موجود نمی شود که بعد سرگردان شود، کار سرگردان نیست و کارگر را رها نمی کند، «کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ»، «کُلُّ امْرِئٍ بِمَا کَسَبَ رَهِینٌ»، کار، او را به گرو می کشد، بدهکار باید گرو بدهد اما در مسائل اعتقادی خود انسان در گرو است.

 یک آدم بدهکار باید گِرو بدهد، گرو و وثیقه در مسائل اقتصادی خانه و زمین و فرش و امثال آن است اما در مسائل اعتقادی خود آدم را گرو می‌گیرند. اینکه برخی می گویند می خواهیم {عمل بدی را} ترک کنیم نمی شود،‌ برخی می گویند می خواهیم سحر بلند شویم نمی توانیم ، صحیح است، چون در بند هستند اما اصحاب یمین آزادند،‌ چون وظایف خود را انجام داده اند، حق الله و حق الناس را انجام داده اند و لذا بدهکار نیستند که گرفتار باشند،‌ این تعبیر قرآن کریم مجاز نیست بلکه حق و صدق است.