گناه=ماده انفجاری

قال الاستاذ: در جزای عمل صالح نیامده است که جزاء وفاق با عمل است بلکه لطف الهی شامل می‌شود، ‌در جزای عمل طالح کیفر الهی وفاق است،‌ ما از باطن گناه خبر نداریم، ما ظواهری را می‌شنویم کسی که اصل هستی را به عالم داد انسان نباید در برابر او بایستد، در قیامت روشن می‌شود که این گناه یک ماده انفجاری است، آن معصوم می‌داند که چه خبر است؛ گناه کردن یعنی یک ماده انفجاری را در درون خود جاسازی کردن، ما از جهنم خبرنداریم و اما این مقدار که ظاهر قرآن است خبر داریم، «وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا» ما از جای دیگر نمی‌آوریم هیزم جهنم خود انسان‌های ظالم است، اینها چیزهایی نیست که انسان با عقل بفهمد.