تکیه گاه اخلاق

قال الاستاذ: عقیده خوب باعث پیدایش اخلاق خوب است عقیده بد باعث پیدایش اخلاق بد است اگر کسی عقیده خوب داشت احیاناً گرفتار برخی از رذایل اخلاقی شد ذات اقدس الهی درمان می‌کند ولی اگر دارای عقیده بد بود و مبتلا به اخلاق زشت شد خدا مدتی مهلت می‌دهد تا او خود را اصلاح کند اگر اصلاح نکرد افزایش پیدا می‌کند.

اگر کسی  موحّدانه نظام را نگاه کرد این سعی می‌کند تا آنجایی که ممکن است وارسته زندگی کند نه بیراهه برود نه راه کسی را ببندد و اگر احیاناً ـ خدای ناکرده ـ لغزید خدای سبحان که مورد اعتقاد اوست لطفی می‌کند و او را درمان می‌کند. خدا درباره این گروه فرمود: ﴿وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِنْ غِلٍّ﴾ اگر در درون دل اینها مشکل اندیشه ای مانند شکّ و شبهه بود و یا مشکل انگیزه ای مانند حسد و کِبر بود، ما اینها را جرّاحی کرده، قلب اینان را شفاف و تطهیر می‌کنیم آن‌گاه وارد بهشت خواهند شد چون هیچ کس با قلب آلوده به بهشت نمی‌رود.

خیلی‌ها که گرفتار رذایل اخلاقی هستند برای این است که بنیان مرصوص و محکمی ندارند که آن عقیده توحید باشد؛ بلکه با خرافات زندگی می‌کنند ،با شانس و بخت و اتفاق زندگی می‌کنند. و اگر کسی دارای چنین عقیده‌ بدی بود، باید بداند که بیماری خطرناکی در درون او سرایت کرده و هر روز رو به افزایش است.

بنابراین اخلاق, تکیه‌گاهش اعتقاد است اگر ـ ان‌شاءالله ـ عقیده طیّب و طاهر و توحیدی بود امید نجات است و اگر ـ خدای ناکرده ـ الحادی بود امید نجات نیست این است که خود ما باید در هر لحظه‌ای محاسب و رقیب خودمان باشیم.