قال الاستاذ:
قال الاستاذ: وجود مبارک رسول گرامی (ص) فرمودند: دنیا یک سلسله زیباییهایی هم دارد که اگر کسی به این زیبایی ها دل بسپارد باید برابر آن تلخیاش هم صبر کند. تمام این سِمتها، پُستها،فراز و فرودهایی که در دنیا هست اینها مشمول این بیان نورانی رسول گرامی(علیه و علی آله آلاف التحیّة و الثناء) است. بالأخره ما یک دوران جوانی داریم یک دوران پیری هم در پیش است؛آن پیری،غرامت دوران غنیمت جوانی است. اینها که مسئولیّتی دارند و دورانی منسوباند دورانی هم معزول اند،دورانی روی کارند دورانی هم از کار برکنار. از بیانات بلند وجود مبارک رسول گرامی(علیه و علی آله آلاف التحیّة و الثناء) این است که فرمود:«فنعمت الـمُرضعة و بِئست الفاطمة» دنیا دو چهره دارد دو روز است یک روز؛روز رضاع است یک روز، روز فِطام. فرمود:این کودک که متولد شد بهترین و لذیذترین غذایی که کودک مینوشد و مصرف میکند همان شیر مادر است او از لباس خوب لذت نمیبرد، از آهنگ خوب لذت نمیبرد، از گل و ریاحین و مناظر خوب لذت نمیبردبلکه بهترین لذتی که یک نوزاد میبرد همان شیر مادر است .در این حال که مادر پستان را در دهن او میگذارد از همه لذایذ برای این کودک گواراتر است در این حال مادر برای او مُرضعه و شیردهنده است. وقتی دوران شیرخوارگیاش سپری شد به فِطام می رسد.فطام یعنی آن حالتی که کودک را از شیر باز میگیرند لذا در هنگام فِطام به این کودک خیلی سخت میگذرد.. حضرت فرمود: آن لحظهای که این کودک پستان را به دهن میگیرد برای او گواراترین لحظه است و وقتی که پستان را از کام او میگیرند این حالت،حالت فِطام است. این حدیث در تحفالعقول هست که دنیا دو روز بیش نیست: یک روز پستان پُست و مقام ،جاه و ریاست ،مال و جوانی و قدرت را در کام انسان میگذارد و انسان خیلی خوشحال است،یک روز هم این پستان را از دهن انسان میگیرد و انسان معزول میشود و از کار برکنار میشود یا پیر میشود یا از کار افتاده میشودکه این حالت،حالت فطام است. اکنون که دنیا و پُست و مقام این دو حالت را دارد در آن حالت رضاع و شیر دادن که حالت نشاط انسان است انسان باید ﴿تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَی﴾ را عمل کند تا در دوران شیرخوارگی رهتوشه تهیه کند و اگر ـ انشاءالله ـ لبن کامل نوشید بداند که وقتی به مقصد رسیده است در مقصد با مقصود چه بکند و از او چه طلب کند و اگر ـ خدای ناکرده ـ روز فِطام زود رسید او دیگر نگران نباشد.