کمتر از شیخ انصاری و آخوند خراسانی شدیم باید به حال خودمان اشک بریزیم

قال الاستاذ:

انسان تا خودش را نشناسد راه برای تحصیل تقوا، پرهیزکاری، وارستگی و تهذیب ندارد مگر این که کسی او را موعظه کند. موعظه هم یک اثر مقطعی غیرعلمی دارد اما فن اخلاق مانند فن فقه و اصول یک راه عمیق علمی است که سواد کامل می طلبد.

 ما در درون نفسی داریم که شانی از شوؤن ما و اماره به سوء است اگر کسی آن را اصلاح کرد همین اماره به سوء در فضیلت‌گاه او اماره به حسن می شود، اینطور نیست که مردان با تقوا نفس اماره نداشته باشد. نفس اماره را هم اولیای الهی دارند هم منافقان، لکن اولیای الهی نفسشان اماره به حسن و حق و صدق است بر عکس تبهکاران. اگر کسی نفسش را این گونه تربیت کرد دلش برای کار خیر پر می کشد. این که پیامبر هنگام نماز به بلال می فرماید «ارحنی یا بلال» از این باب است.

 امام سجاد می‌فرماید رائد علم، عقل است. در درون ما خداوند عقلی قرار داد که «عبد به الرحمان واکتسب به الجنان» این عقل رائد، قاعد، امام و رهبر ماست. از سوی دیگر علم رائد روح است. اگر اینگونه باشد دیگر منافقی در درونمان نخواهیم داشت و در نتیجه انسان به راحتی کار خیر انجام می دهد. در شرایط کنونی درس خواندن واقعا سخت است اما «مَنْ أَعْطی‏ وَ اتَّقی‏ وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنی‏ فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْری» این وعده الهی است که ما برای برخی روحانیان و طلاب و مجتهدین این راه را آسان می کنیم.

 خداوند دو بار فرموده «ان مع العسر یسری» هر جا مشکل هست آسانی هم هست. آن آسانی دور هم نیست، نزدیک است. برای هر دشوای دو راحتی هم وجود دارد. غالب ادبا به این نکته اشاره کرده اند که العسر دوم مثل همان عسر اولی است ولی یسر دوم با اولی فرق دارد پس با هر عسر دو یسر وجود دارد.
 ما که در حوزه هستیم نباید خود را کمتر شیخ انصاری و آخوند خراسانی ببینیم اگر کمتر از آنها شدیم باید به حال خودمان اشک بریزیم چون اینها جزء اوساط علما هستند. این که حوزه نمی تواند تربیت کند چون گرفتار این امور است که خودش را تامین کند.

 اتلاف عمر حقیقت شرعیه نمی خواهد که آیه ای درباره آن نازل شود این وضعیتی که ما داریم اتلاف عمر است با این همه علوم و نوآوری و ... باز ما درگیر تکرار هستیم.