چرا در نماز ضمیر جمع (نعبد) گفته میشود ؟

قال الاستاذ:

  
شاید قصد نمازگزار از آوردن متکلم مع‏ الغیر «نعبد» در هنگام قرائت سوره حمد در نماز یکی از این وجوه  باشد:

الف. نمازگزار نیز در صف سایر موجوداتی قرار دارد که خداوند را عبادت می ‏کنند؛ زیرا خداوند تبارک و تعالی پروردگار جهانیان است که همه آنها پروردگار واحد خویش را می‏ پرستند.

ب. نمازگزار نیز در مجموعه نمازگزارانِ راکع و ساجد است، کسانی که خدا به ما دستور داده با آنان باشیم، چنان که فرمود: (و ارکعوا مع الرّاکعین).

ج. نمازگزار، همراه قلب و سایر اعضا و جوارح درونی و بیرونی که همه به پیشوای خویش، یعنی عقل قاهر اقتدا کرده و همگی خداوند متعال را عبادت می‏ کنند؛ زیرا انسان مؤمن به تنهایی، خود جماعتی است، چنان که مجلسی اول (قدس‌سره) نیز به این نظر رسیده است.

به هر تقدیر، سالک در طیّ راه عبادتی که بنده می‏تواند به وسیله آن به مولی برسد و معقول او مشهود گردد، نیازمند به کمک است و چون ربوبیت منحصر به خداوند متعالی است، کسی جز خدا نمی‏تواند کمک کار او باشد؛ از این رو در مناجات می‏گوید: (إیّاکَ نَستعین)؛ فقط از تو کمک می‏جوییم. با تقدیم کلمه‏ هایی که مقدم شدن آنان افاده حصر می‏ کند.