اقامه نماز غیر از خواندن آن است. خواندن نماز و تداوم بر آن، عملی واجب و از اوصاف مؤمنان است: (والّذین هم علی صلوتهم یحافظون)، ولی اقامه نماز برپاداشتن حقیقت آن است.
برای برپا شدن حقیقت و روح نماز، جدا از تلفّظ حمد و سوره و ذکرهای رکوع، سجود، تشهّد و مانند آن و صرف نظر از حالت ایستادن، خمیدگی در رکوع، پیشانی بر خاک ساییدن، در سجده و نشستن و نظیر آن و قطع نظر از تصویر مفاهیم اذکارِ نماز در ذهن، باید پیام اصلی نماز از وجود لفظی و ذهنی بیرون آید و به وجود عینی برسد و در محدوده روح نمازگزار متمثّل شود، سپس همان حقیقت با سنّت و سیرت مستمرّ او در جامعه جلوه کند تا با تبلیغ و تعلیم و تزکیه نفوسِ مستعدّ دیگران، آنها نیز به روح متمثّل نماز رسیده و با آن پرورش یابند، و حقیقتی که بازدارنده از فحشا و منکر و شفای مرضهای حرص، جزع و بخل است، در متن جامعه بشری متمثّل گردد.