قرآن مظهر تجلی اسماء حسنای الهی است، اگر ما قرآن بخوانیم و نورانیت قرآن در قلب ما پیدا شد معلوم می شود «نور السماوت و الارض» را با قلب خود مشاهده کرده ایم.
اگر کسی با قرائت قرآن و تفکر در آن به مرحله ای برسد که از گناه منزجر شود معلوم
می شود این فرد قرآن را خوب درک کرده است.
طبق کلام معصومین حقیقتاً گناه بد بوست و بوی بد گناه آبروی انسان را میبرد، ما با
آبرو زندهایم اگر ـ خدای ناکرده ـ آبروی کسی ریخته شود دیگر زندگی ندارد لذا خود
را با استغفار خوش بو کنید.
باید دهان خود را پاک کنیم، دهان وقتی پاک است که هیچ غذای شبههناک وارد آن نشود و
هیچ حرف بدی از آن بیرون نیاید، فرمود این دهان را پاک کنید برای اینکه قرآن
میخواهد از آن عبور کند.
گاهی شما میبینید شخصی یک حرف میزند و شنونده را منقلب می کند، چون آن سخن از
دهان طیّب و طاهر بیرون امده است.
شما سعی کنید به گونه ای قرآن بخوانید که اسمای الهی را در قرآن ببینید، آن وقت
انسان کم کم به جایی میرسد که گویا کلام خدا را دارد میشنود.