.....چهارشنبه سوری یک سنت سیئهای است که متاسفانه بنیان گذاشتهاند.
چهارشنبه سوری حرکتی بر خلاف عقل و شرع است و اگر افراد در آتشبازی و ترقهبازی چهارشنبه سوری، جایی را بسوزانند، ضامن هستند.
متن کتاب شریف مفاتیح الحیات درباره چهارشنبه سوری در ادامه آتش در ایران قدیم ، مقدس و همپایه فرزند اهورا مزدا شمرده
می شد. از این رو پیش از نوروز به آتشکده ها می رفتند و آتش بر می
افروختند و چون طبق برخی نقل ها در ایران هفته نبود این مراسم در سیصد و
شصتمین روز سال برگزار می شد ؛ و معتقد بودند در این روز فرورهای
(ارواح) نیاکان به زمین فرود می آیند و این آتش برای راهنمایی آنهاست ،
ولی آتش افروختن و جستن از آن وشادی کردن در کنار آن ، ترقه زدن و منفجر
کردن مواد منفجره در چهارشنبه اخر سال نه برهان عقلی دارد نه دلیل نقلی و
نه منفعت ملی و جز خرافه و در مواردی زیانباری غیر قابل جبران ، چیزی
دیگری نیست.
در هیچ یک از متون باقی مانده پیش از اسلام ، اشاره ای
به جشن چهارشنبه سوری نشده است. در اوستا ، کتیبه های عیلامی ، هخامنشی ،
اشکانی و ساسانی و نیز در متون پلوی و حتی در روایت های مورخان یونانی
درباره ایران نیز درباره جشن چهارشنبه سوری مستند و سخنی در دست نیست.
حتی در آثار محقق دقیقی همچون ابوریحان بیرونی نیز درباره آن توضیحی داده نشده است.مفاتیح الحیات صفحه 756
چهارشنبه 21 اسفند 1392 ساعت 16:49