آدم وقتی به مشهدی از مشاهد ائمه(علیهم السلام) مشرّف
میشود، ضمن اینکه حوایج دنیایی و مادی و بشری خودش را میخواهد....
ما که در دعای نورانی امام «علی النقی»(علیه السلام) ـ که
این ایام متعلّق به آن ذات مقدس است ـ که میخوانیم، این زیارت «جامعه»
برای درس و بحث است؛ در آن زیارت «جامعه» وقتی اوصاف و اسمای الهی مطرح شد، این جمله خبریه است که به داعی انشا القا میشود.
آدم
وقتی به مشهدی از مشاهد ائمه(علیهم السلام) مشرّف میشود، ضمن اینکه حوایج
دنیایی و مادی و بشری خودش را میخواهد, از ذات اقدس الهی در کنار
جوار آنها میخواهد «مُحْتَمِلٌ لِعِلْمِکُمْ»؛یعنی من اینجا آمدم که
باسواد برگردم؛ شما فرمودید علمِ ما را فقط اولیای الهی تحمل میکنند، من
آمدم مقداری از آن سوادهای شما را ببرم.
«مُحْتَمِلٌ
لِعِلْمِکُمْ» این جمله خبریهای است که به داعی انشا القا شده اولاً، چون
دعاست و معنایش این نیست که من بیایم درس بخوانم مرجع شوم یا مجتهد شوم،
این فراوان است؛ آن علمی که شما گفتید: «لَا یَحْتَمِلُهُ إِلَّا مَلَکٌ
مُقَرَّبٌ أَوْ نَبِیٌّ مُرْسَلٌ أَوْ عَبْدٌ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ
لِلْإِیمَانِ»، من آمدم یک ذرّه از آن علم را ببرم؛ این دعای خاصّی است که زیارت «جامعه» در حرم مطهر امام هشتم یا سایر ائمه خوانده میشود.
انسان
که به مشهد میرود برای این برود که باسواد برگردد، نه فقه و اصول یاد
بگیرد یا فلسفه و کلام یاد بگیرد، این علوم در حوزهها فراوان است؛ آن علمی
که این بزرگواران به آدم میدهند علمی است که برای ابد سودمند و آدم را
حفظ میکند، نه علمی که آدم باید تلاش و کوشش کند اینها را حفظ کند و در
آخرهای عمر بگوید:
آنها که خواندهام همه از یاد من برفت *** الا حدیث دوست که تکرار میکنم
آن
علم, حافظ آدم است «مُحْتَمِلٌ لِعِلْمِکُمْ مُحْتَجِبٌ بِذِمَّتِکُمْ» من
آمد اینجا پناه ببرم باسواد شوم و آنگاه برگردم و بروم، اینها را آدم در
جوار ائمه از خدا میخواهد.
یکشنبه 14 اردیبهشت 1393 ساعت 19:48