اگر
کسی واقعا بنده خداوند باشد هرگز در زندگی متحیر نیست. اگر ذات اقدس اله فرمود کلمه «لا اله الا الله» حصنی یعنی هر کس
ایمان آورد در این حصن داخل میشود، معنای ایمان دخول در حصن است، پس اگر
کسی هر حرفی را وارد قلبش نکند، هر خیال و شبههای را وارد قلبش نکند این
شخص متحیر نخواهد بود در زندگی، راه مشخص است،
آن کس که هر حرفی را در قلبش
وارد میکند و ظاهر و باطنش هم دوتا است، متحیر است، انسان مؤمن با یک
مشورت راه را پیدا میکند،
اما انسان منافق همچون نابینایی است که نمیداند
از کدام راه خارج شود، گاه به سمت دیوار شرقی میرود و گاه به سمت دیوار
غربی میرود و میبیند بسته است، این رد مکرر را تردید میگویند، بین نفی و
اثبات متحیر است اما مؤمن که هر حرفی را نمیپذیرد و هر غذایی را نمیخورد
و هر چیزی را نگاه نمیکند هرگز در زندگی نمیماند.