لحظه عید عاقلان

قال الاستاذ:

  

انسان عاقل لحظهٴ برگشت به الله را عید می‌داند

گرچه برای دنیا مذمّت‌های فراوانی شده است؛ لکن یکی از برجستگی‌ها و زیبایی‌های دنیا همین حرکت، دگرگونی، تحوّل و تغیّردنیاست؛ هم برای کسانی که رنج‌دیده‌اند این تحوّل، تغییر ایجاد می‌کند و هم برای کسانی که متنعّم‌اند مانع غرور است. این تغیّر و دگرگونی نشانه این است که هیچ چیز در این دنیا پایدار نیست و لذا اگر کسی در رنج است می‌داند که این حال او دائمی نیست و اگر کسی در گنج است او هم می‌داند که این وضع دائمی نخواهد بود لذا گرفتار غرور نمی‌شود.

آغاز فروردین که بنابر سنت عید است سنت خوبی است، اما این عید مبدأ خوبی برای تغیّر معنوی انسان نیست، این عید تنها ناظر به جنبه حیات گیاهی است؛ عید که از عود و رجوع است و از بیانات نورانی امیر بیان(سلام الله علیه) که فرمود هر روزی که به مولایت برگشتی و گناه نکردی آن روز عید شماست؛ این عید عاقلان است، لذا عاقل آن لحظهٴ برگشت به الله را عید می‌داند.
دعایی که در اول سال خوانده می‌شود ناظر به همین است؛ «یا مقلّب القلوب و الأبصار یا مدبّر اللیل و النهار یا محوّل الحول و الأحوال حوّل حالنا الی أحسن الحال» نه «الی حالِ حَسن» حالِ ما ان‌شاءالله خوب است همه ما عادلیم، وارسته‌ایم، منزّه‌ایم اما می‌خواهیم احسن‌الأحوال داشته باشیم دین به ما گفته آن بهترین را بپذیرید، بهترین حرف را بپذیرید و بهترین حرف را بزنید «من أحسن قولاً ممن دعا»؛ سخن از خوب بودن نیست سخن از خوب‌تر بودن است!
بنابراین ما باید بسنجیم که عید ما چه وقتی است؟ صِله رحم و بازدید و دیگر مراسم مرسوم در عید سنّت خوبی است اما جامعه را عقل اداره می‌کند اگر مسجدها و حسینیه‌ها نتواند ما را به حداقلّ عقل برساند از مراکز دیگر کاری ساخته نیست، هرگاه ما عاقل بشویم آن وقت عید ما می‌شود.