من نظر الی الکعبه....

قال الاستاذ:

....زراره می‌گوید: من در کنار امام باقر(علیه‌ السلام) در برابر کعبه نشسته بودم، آن حضرت فرمود: نگاه به کعبه عبادت است. عاصم بن عمر به آن حضرت(علیه‌ السلام) گفت: کعب الاحبار می‌گفت: کعبه هر بامداد برای بیت‌المقدس سجده می‌کند. امام باقر(علیه‌ السلام) به او فرمود: تو درباره گفته کعب، چه می‌گویی؟ عاصم گفت: کعب درست گفت. امام باقر(علیه‌ السلام) به او فرمود: تو دروغ گفتی و کعب الاحبار هم با تو دروغ گفت! زراره می‌گوید: آن حضرت غضبناک شد و من هرگز ندیده بودم که امام باقر(علیه‌ السلام) غیر از عاصم بن عمر، کسی را چنین تکذیب کرده باشد.

آنگاه فرمود: خداوند هیچ سرزمینی را محبوب‌تر از کعبه خلق نکرد؛ سپس با دست، اشاره به کعبه نمود و فرمود: «و لا أکرم علی اللّه عزّوجلّ منها... » و نه گرامی‌تر از کعبه نزد خداوند.

 گرچه نگاه به کعبه، محمود و نظر به آن ممدوح و ناظر به آن مُثاب و مأجور است، لیکن همان طوری که کلمه توحید به شرط ولایت، حصن اَمْن و دِژ نجات است، نگاه عارفانه به کعبه، هماهنگ با ولایت نیز مایه غفران گناه و پایه نیل به جاه و رهایی از اندوه دنیا و آخرت است؛ چنان‌که امام صادق(علیه‌ السلام) فرمود: «مَن نَظر إلی الکعبة بمعرفة فعرفَ حقّنا و حُرمتنا مثل الذی عرف من حقّها و حرمتها غفر اللّه ذنوبه و کفاه همّ الدنیا و الآخرة».

از این رهگذر، معنای حدیثی که درباره محبوبیت سرزمین مکه و تمام آنچه در فضای آن است، اعم از خاک، سنگ، درخت، کوه و آب روشن خواهد شد.

یعنی منطقه حرم که ادراک حق و حرمت آن آمیخته به عرفان حقّ ولایت و امتثال آثار وَلاست، محبوب‌ترین چیزها خواهد بود و هیچ چیزی همتای محبوبیت آن نیست؛ زیرا قرآن همتای ثَقَل اصغر خود، همراه ولایت، محبوب و معروفِ محبان عارف ثَقَلین است و سرزمین وحی، مایه شکوفایی این احترامِ آمیخته با امتثال و این معرفتِ هماهنگ با عمل بوده و از این جهت، محبوب‌ترین سرزمینها خواهد بود و شاهد اصل بحث، عدم قبول عبادت منکرین ولایت است.