من جاء بالحسنه .... نه اینکه : من فعل الحسنه

قال الاستاذ:
من جاء بالحسنه .... نه  اینکه  : من فعل الحسنه...   بهتر ، 10 برابر ، 700برابر  ، 1400 برابر ، والله واسع علیم
   

---

  
مستحضرید که این سه بخشی که قبلاً هم بازگو شد و فرمود: ﴿مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْهَا﴾ که رقم مشخص نکرد، این یک؛ طایفه دوم: ﴿مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا﴾ که رقم مشخص کرد، این دو؛ طایفه سوم هم همان است که در بخشهای پایانی سوره مبارکه «بقره» آمده است که ﴿مَثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِاْئَةُ حَبَّةٍ﴾ آن وقت میشود 700 تا، ﴿وَ اللّهُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ﴾ میشود 1400 تا، ﴿وَ اللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ﴾ که دیگر رقم ندارد.

پس گاهی ممکن است که یک عمل به میلیونها برابر پاداش داده شود؛ البته تا اخلاص و موقعیت چقدر باشد؛ اما عمده آن است که نفرمود کسی کار خیر بکند، فرمود روز محکمه دستش باشد و بیاورد، نه «مَن فَعَلَ الْحَسَنَة»، بلکه ﴿مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾. گاهی ممکن است که انسان کار خیری کند و ـ معاذالله ـ آن را به هم بزند، اگر ـ خدای ناکرده ـ کار خیر را به هم زد، دیگر ﴿جَاءَ﴾ نیست، «فَعَلَ» است؛
یعنی قیامت وقتی به محکمه میآید دست او پُر باشد ﴿مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾ نه «مَن فَعَلَ الْحَسَنَة». اگر با دست پُر آمد ما بهتر از او را میدهیم، یک؛ ده برابر او را میدهیم، دو؛ 1400 برابر او را میدهیم، سه؛ ﴿وَ اللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ﴾ را اضافه میکنیم، چهار؛ امّا ﴿مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾.