به یاد استاد

به یاد استاد

علامه ذوفنون حکیم متاله جوادی آملی
به یاد استاد

به یاد استاد

علامه ذوفنون حکیم متاله جوادی آملی

کمتر از شیخ انصاری و آخوند خراسانی شدیم باید به حال خودمان اشک بریزیم

قال الاستاذ:

انسان تا خودش را نشناسد راه برای تحصیل تقوا، پرهیزکاری، وارستگی و تهذیب ندارد مگر این که کسی او را موعظه کند. موعظه هم یک اثر مقطعی غیرعلمی دارد اما فن اخلاق مانند فن فقه و اصول یک راه عمیق علمی است که سواد کامل می طلبد.


 ما در درون نفسی داریم که شانی از شوؤن ما و اماره به سوء است اگر کسی آن را اصلاح کرد همین اماره به سوء در فضیلت‌گاه او اماره به حسن می شود، اینطور نیست که مردان با تقوا نفس اماره نداشته باشد. نفس اماره را هم اولیای الهی دارند هم منافقان، لکن اولیای الهی نفسشان اماره به حسن و حق و صدق است بر عکس تبهکاران. اگر کسی نفسش را این گونه تربیت کرد دلش برای کار خیر پر می کشد. این که پیامبر هنگام نماز به بلال می فرماید «ارحنی یا بلال» از این باب است.


 امام سجاد می‌فرماید رائد علم، عقل است. در درون ما خداوند عقلی قرار داد که «عبد به الرحمان واکتسب به الجنان» این عقل رائد، قاعد، امام و رهبر ماست. از سوی دیگر علم رائد روح است. اگر اینگونه باشد دیگر منافقی در درونمان نخواهیم داشت و در نتیجه انسان به راحتی کار خیر انجام می دهد. در شرایط کنونی درس خواندن واقعا سخت است اما «مَنْ أَعْطی‏ وَ اتَّقی‏ وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنی‏ فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْری» این وعده الهی است که ما برای برخی روحانیان و طلاب و مجتهدین این راه را آسان می کنیم.


 خداوند دو بار فرموده «ان مع العسر یسری» هر جا مشکل هست آسانی هم هست. آن آسانی دور هم نیست، نزدیک است. برای هر دشوای دو راحتی هم وجود دارد. غالب ادبا به این نکته اشاره کرده اند که العسر دوم مثل همان عسر اولی است ولی یسر دوم با اولی فرق دارد پس با هر عسر دو یسر وجود دارد.
 ما که در حوزه هستیم نباید خود را کمتر شیخ انصاری و آخوند خراسانی ببینیم اگر کمتر از آنها شدیم باید به حال خودمان اشک بریزیم چون اینها جزء اوساط علما هستند. این که حوزه نمی تواند تربیت کند چون گرفتار این امور است که خودش را تامین کند.

 اتلاف عمر حقیقت شرعیه نمی خواهد که آیه ای درباره آن نازل شود این وضعیتی که ما داریم اتلاف عمر است با این همه علوم و نوآوری و ... باز ما درگیر تکرار هستیم.

دیدار دکتر ظریف با حضرت استاد + تصاویر

قال الاستاذ:

بخشی از سخنان حضرت استاد در دیدار با دکتر ظریف

* آمریکایی‌ها خیال نکنند اگر ما با آنها مذاکره کردیم و دست دادیم، یعنی اینکه به آنها اعتماد داریم؛ بلکه این از ادب، درایت و عقلانیت ما است که انسان مذاکره کند؛ دست بدهد و بعد انگشتانش را بشمرد.


* تجربه‌های تاریخی تلخ از حضور آمریکا در کشور مانند کودتای ننگین 28 مرداد 1332 ما را کاملا به آمریکایی‌ها بی‌اعتماد کرده است.


* ما در طول هشت سال دفاع مقدس به جهان ثابت کردیم که هیچ ترسی از دنیا نداریم، اما رعایت ادب یک وظیفه بین‌المللی و از دستورات رسمی دین مبین اسلام است لذا ما با دنیا با رعایت ادب و در عین حال عاقلانه و عالمانه تعامل می‌کنیم.

* در جریان مذاکرات هسته‌ای همواره با مسئولین دلسوز نظام به ویژه رهبر معظم انقلاب مشورت کنید و همواره یک گروه از دانشمندان و متخصصین هسته‌ای را در کنار تیم مذاکره‌کننده داشته باشید.


* ما انرژی هسته‌ای را برای پیشرفت و منافع مملکت خود می‌خواهیم و دین اجازه ساخت بمب اتم را به ما نمی‌دهد و ما نیز نیازی به این گونه سلاح‌ها نداریم، چون اعتماد و توکل ما به خدای سبحان است و خداوند خود حافظ خون پاک شهدایی است که برای برپایی این نظام شهید شده‌اند.









سالی یک بار تجلی در بهشت!

قال الاستاذ:
 خیلی از افراد برای اینکه به حرم مطهّر امام هشتم مشرّف بشوند یا به سرزمین وحی سفر کنند و یا به عتبات عالیات سفر کنند به فکر ره‌توشه هستند. این ره‌توشه انسان را تا مقصد می‌رساند یعنی به مکه یا کربلا یا مشهد در حالیکه این فقط مقصدشان است اما مقصود کیست؟ مقصود چیست؟ با مقصود در مقصد چگونه باید رفتار کرد؟ که دست خیلی‌ها خالی است؛ انسان باید بداند که برای رسیدن به آ‌نجا یک مقدار ره‌توشه مناسب کافی است ولکن آنچه بعد از آن مهم است امام‌شناسی، معنای زیارت، معنای قُرب، معنای درد دل کردن اینها را هم باید بداند؛ اگر امام شما را دید، امام با شما حرف زد، رؤیا و حالت خوبی داشتید آن وقت معلوم می‌شودکه مقصود را در مقصد دیده اید.

بعضی از بزرگان و اساتید ما مرحوم علامه طباطبایی(رضوان الله علیه) از استادشان نقل می‌کردند: در کشف و شهود بعضی از بزرگان وجود مبارک سیّدالشهداء(سلام الله علیه) سالی یک بار برای اهل بهشت تجلّی می‌کند این یعنی چه؟یعنی این‌طور نیست که انسان وقتی بهشت هم رفت بتواند وجود مبارک حسین‌بن‌علی را زیارت کند بلکه سالی یک بار برای اهل بهشت تجلّی می‌کند لذا کسانیکه در اینجا به فکر حسینی شدن هستند و کاملاً شناختند ممکن است بیشتر خدمت حضرت برسند ولی غالب ره‌توشه های ما تا به مقصد رسیدن است.